MASAL

MASAL

Bir varmış,
bir yokmuş,
yeryüzünde insan çokmuş..
ülkenin birinde
yaşayanların çoğunun
aklı başında yokmuş..

Nasıl olsun ki;
bir yanda kral
diğer yanda masal..
kral öldüğü halde yaşar,
masalın bin bir türlüsü var..
aklı olanın aklı şaşar..

kraldan çok kralcılar
siper etmişler kralı,
masalcılar uydurdukça masalı;
çiğnemişler her defasında
koydukları kuralı..

ortada kopan
kupkuru bir gürültü
her iki taraftan,
ne o yan ne bu yan
derde derman,
daima kazanan;
bu oyunu kuran..

anlamamışlar yıllarca,
birbirlerini 
yemişler hunharca.
ne ölü kral
çıkmış mezardan,
ne kesilmiş arkası masalın;
yeni masal yeni yazardan..

ülkede bu işten
kimse karlı çıkmamış,
nice yıllar yaşanmış;
böyle azar azar,
hep hesaba yazar, 
her an zarar,
her yıl zarar

koskoca ülkede
bir aklı başında
adam mı çıkmazmış?
olur mu hiç;
adam gibi konuşanı;
ya kralcılar ya masalcılar
etmişler linç..
kurtuluş için
hep yeni nesil beklenmiş;
her yeni nesil de
bu vasattan nasiplenmiş..

ve bir gün;
toprak kirlenmiş,
hava kirlenmiş,
su kirlenmiş;
ülkede insan yaşamaz
hale gelmiş..
kralcılar ve masalcılar
birlikte yok olmuşlar,
kralın toprakta kalmış
çürümüş bedeni,
türlü türlü masallar
toplumun ölüm nedeni..

gelin anlatayım size,
bu hikayeden
alın ibreti;
mülk Allah'ın
kimsenin yok
onda hissesi

her insan doğar,
yaşar ve ölür.
sonra döner aslına,
alır toprak onu bağrına,
hiç ayrım yapmaz toprak ana
evlatlarına;
önder, führer
çiftçi ya da
peygamber
haşre kadar bekler
hep beraber..

insan olan
ardında miras değil
eser bırakır,
insan olan varisler
eserden ilham alır,
yeni eser yaratır.

mirasyediler
ölü yüzü pudralar,
yan gelip yatar..

masallar alemi
iç içe gizemi,
bal ile zehiri
verdikçe ademe;
döner serseme,
uyuşur kalır
ve bekler kurtarıcıyı,
anlamaz başı kesilirken
çektiği acıyı..

işte bütün masal bu;
merak ettin mi sonunu
aç gözünü
ve
gör sahnedeki oyunu..

Peyami Bayram
1 Mayıs 2020
Arnavutköy, İstanbul