Peyami Bayram

Yavru kuşun en büyük dileği uçsuz bucaksız göklerde özgürce kanat açıp uçmaktı. Başka bir şey istemezdi hayatta.  Karnını doyuracak bir şeyler her yerde bulunurdu nasıl olsa.  Bu küçük kuş da diğer bütün kuşlar gibiydi, onun da iki ayağı ve iki kanadı vardı. .  Annesi ve babası vakti gelince uçacağını   söylüyorlardı ona sürekli. Fakat bizim yavru kuş onların bu söylediğine inanamıyordu. İnanmaktan öte söylenenlere bir anlam da veremiyordu. Zira anne ve babası bu yaşa gelmiş hala uçabilmiş değillerdi.  Vadideki diğer kuşlar gibi onlar da daima koşturmaca içindeydiler. Avlayacak bir şeyler varsa onları yakalama, yoksa da buldukları çer çöpün içinden yenilebilecekleri seçip karın doyurma derdindeydiler. Kuş oldukları ve kanatları olduğu halde neden uçmadıkları veya uçamadıklarını hiç konuşmazlardı. Bununla beraber sürekli uçmaktan bahsediyorlardı tıpkı diğer komşu ve akrabaları gibi. Neden sürekli uçmaktan bahsederlerdi ki? Üstelik u...

Servet İçinde bir boşluk olduğunu söylüyordu uzun zamandır.  Bir gün o boşluğun içine düştü.  Boşlukta ne ile boğuştuğunu bile bilemeden çabaladı durdu aylarca.  Onlarca kez bu boşluktan kurtulma denemesi bir sonuç vermemişti. Kendi boşluğunda kaybolmak üzere iken bir şey çınladı kulağına.  Bir zamanlar çokça okuduğu bir kitaptandı bu.  Sanki bir mucize gibi karşısına çıkan bu sözler onun etrafındaki boşluğa bir renk vermiş, bir ışık huzmesi olmuştu.  Sonra ansızın annesinin onu şefkatle okşayan elini ürpertiyle hissetti alnında ve yanaklarında.  İrkildi, birden bakındı sağına soluna annesini arayan gözlerle.  Göremedi yıllardır çeşitli mazeretlerle yanına varmadığı annesini.  Hayali geldi o tatlı tebessümüyle gözünün önüne, "yavrum" diyen sesi kulağında çınladı.  Hatırladı bütün maziyi.  Ellerine baktı,  ve düşündü bütün yapıp ettiklerini.  Birer birer gözünün önüne geldi sev...