İnsanımız ne halde?
Bu ülkenin insanları evde ana-baba, okulda öğretmen, işyerinde patron, kışlada komutan, karakolda polis, evlenince koca dayağı ile yo(ğ)rulmuştur. Bu en azından bizim yaşlarda olanlara kadar böyledir. Belki bu yüzden bizim insanımız; biraz nobrandır, yüzü gülmez, bakışları donuktur. Sosyal ilişkilerinde çekingen, medeni cesareti noksan ve en önemlisi; belki bu yüzden şiddet eğilimli ve her an patlamaya hazır barut fıçısı gibidir. Sevgi tohumlarının ekilip yeni filizlenecek sevecen, güler yüzlü, merhametli, tatlı dilli, hoş sohbetli, özgüveni yüksek, çalışkan, özverili, olgun ve asil karakterli insan yetiştirmek için bu toprakları nadasa mı bırakmalıyız yoksa? 9 Eylül 2014 İstanbul