Peyami Bayram

Malumdur ki herkesin en çok istediği ve arzu ettiği şeydir cennet gibi bir beldede yaşamak veya eninde sonunda cennete erişmek.  Cennet denilen yer ister inanan isterse tanrıtanımaz olsun her insanın yaşamak istediği muhteşem tabiat güzellikleri ile her türlü nimetten bol çeşitlerin sunulduğu güvenli bir ortamın adıdır insanların zihninde. Hep böyle bir hayatı elde etmek için çalışıp çabalar insanoğlu. Ve elbette bunun yanında bir de ebedîlik arzusu insanın içinde mani olamadığı derin bir istektir.  Kısacası insanın içindeki en büyük arzu;  hem ölümsüz olmak hem de en güzel nimetlerle en iyi yerlerde gönlünce yaşamaktır. Bunun her ikisinin de bu dünyada mümkün olabileceğini düşünmek tabii ki ham bir hayaldir. İnsanoğlu ihtirasla bu ham hayalin peşine koşmaktadır    ilk atamız Hz. Adem’den beri.  Bir de şöyle bir mesele vardır; cennet insana peşin olarak ödenen bir lütuf mu yoksa yapıp ettiklerinin karşılığı olarak verilecek bir mükafat mıdır? Bu soruyu sorm...

Geçmiş; geçmiş zamanda, içinde bulunmuş olduğumuz veya olmadığımız tüm yaşanmışlıklardır.  Hayal; kurgusal umutlar alemidir.  Realite; yaşadığımız acı ve tatlı, iyi ve kötü, varsıl ve yoksul, sığ ve derin her türlü fiili gerçeklik.  Tasavvur; olmasını arzu ettiklerimizi zihnimizde rasyonel zeminde canlandırmadır.  Gelecek; içinde bulunup bulunamayacağımızın hiç bir garantisi olmadığı halde ilerleyen zamanda yaşanacakların bütünüdür.  İdeal ise; ancak düşüncenin tasarlayabileceği üstünlükleri içinde toplayan bir bütün, ülkü, mefkûre.  Geçmişe takılıp kalanlar sadece ham hayal peşinde koşanlardır.  Tasavvur ettiklerini realitede bulamayınca yakasına küsen kişi kendini kutsayan bir kibir abidesi ve kendinden başka herkes ve herşeyi suçlayıcı tembeldir.  Bir ideali olan ve bu idealini gelecek tasavvurunda hayata geçirmeyi ilke edinenler ise medeniyetlerin hakiki mimarlarıdır. Bu yolda gecesini gündüzüne katarak her türlü olumsuzluklara rağmen emek sar...