Yalnızlık

Yalnızlık

Yalnızlık tamamen duygusal bir durumdur.

Özneldir.
Yani kişinin kendini yalnız hissedip hissetmediğiyle ilgilidir tamamen.

Bu his bazen melankolik bir haldir bazen de manevi.
Kimi zaman ise fiili durumu ifade etse de gerçek duruma denk düşmez.

Melankolik yalnızlıkta kişinin yaşantısında bir boşluk yoktur genellikle. Gündelik yaşamı aile, iş ve arkadaş çevresiyle doludur. Hatta çoğu zaman fazlasıyla yoğundur. Fakat içinde bir yerlerdeki boşluk ona bu hissi verir ve o yoğunluktan her sıyrıldığında kendini çok yalnız hisseder. Aslında bu bir çeşit arayıştır belki de. Neyin arayışında olduğunu tam olarak tanımlayamayan insan içine düştüğü bu durumu kendine yalnızlık olarak tanımlar. Bu yalnızlığını gidermek için yaptığı girişimler sorun doğru tanımlanamadığı için sonuçsuz kalır veya bambaşka bir problem doğurur.

Manevi/ruhsal yalnızlık hissi ise insanın inandığı değerler karşısındaki durumu ile ilgilidir. İnsan inancının temelleri ile ilgili sorgulamalarını tam anlamıyla yapmadan ideolojisini veya amentüsünü ön kabuller ve ezberletilmiş öğretiler üzerine inşa etmişse bu aslında o kişiye güçlü bir inanç sağlamadığı gibi karşısına çıkan çetrefilli durumlara yorum getiremediğinde ona işte bu yalnızlık duygusunu yaşatır.

Bir de fiilen yalnız olan insan vardır. Mesela gurbette, cezaevinde veya uzlette olan kimi insanlar fiilen yalnız olsalar da kendilerini hiç yalnız hissetmezler. Bazen sıla, bazen kitap, bazen bir bitki veya hayvan onlara en yakın arkadaş olur. Bazen de Allah inancı o kişinin yalnızlık hissine mani olur.
Böyle durumlar yalnızlığın kişinin tek başınalığıyla alakalı olmadığını anlatır bize.

Şüphesiz mutlak manada yalnızlık ise sadece Allah'a mahsustur.
O Ehaddır, doğmamış ve doğurulmamış, eşi ve benzeri olmayan bir tektir.
O Sameddir, herşeyin sahibi olması hasebiyle hiçbir şeye ihtiyacı olmayan dolayısıyla bildiğimiz her şeyden üstün olan ve bu yüzden kendisine başvurulan tek efendidir.

Peyami Bayram

7 Aralık 2014

İstanbul