Benim Yurdum

Benim Yurdum

cömerttir toprağın,

koynunda besledin bizi;

hiç aç kalmadık,

soğuktur ırmağın

suladığın yemyeşil vadilerde;

terledikçe susadık,

dağlarında binbir çeşit çiçek var;

arılar nice türlü bal yapar,

aşıklar türkü söyler,

Mehmedim destan yazar,

yiğitlik bize atadan yadigar,

çayırda güreş tutar pehlivanlar,

yufka yüreklidir analar,

bir de gelinlik kızlar;

kurban olur erine, oğluna

yine de salar gurbete

bilmez ki değer mi 

çektiği zahmete,

sılaya külfete,

ve umduğu nimete..

bir de mevsimleri vardır yurdumun;

sanki göç habercisidir,

her ilkbahar ve güz;

yeniden göç davetidir,

oğlan ve kız ovada gürbüz.

yaylada kuzu otlatırdı eskiler yazın,

sonra gençleri şehirlere gitti akın akın;

köyünde gütmedi davarlarını, kuzularını;

kodamanlar gütsün diye şimdi 

yetiştirir kendi yavrularını..

getirdiler diktiler kentlere sanayiyi,

bir de yüksek binaları,

kimse hesap etmedi ne kötü ne iyi

büyükler bilirdi elbet her şeyi.

herkese iş lazım nihayet

amma ve lakin;

ne proje var ne plan,

siyasette bin bir türlü yalan,

ne şehir kaldı elde ne yeşil alan,

kazanmanın yolu oldu talan,

parti yandaşı oldu köylü kentli

öyle ya, bu devirde; 

kimse kimseye ekmek vermezdi.

oysa ne vakit elimiz ekmek tutardı; 

gözümüz bölüşmeye kardeş arardı.

modern olduk şimdi,

ekmek dolu çöplüklerimizde

kul hakkı mı kaldı bizde?

haramı kim sevmezdi

içimizde?

dağlarımda yine kuşlar ötüyor,

derelerim şırıl şırıl akıyor,

Mehmedim nöbette,

ayyıldızım dalgalanıyor.

şükrederim daima Allahım;

bilirim ki azizdir vatanım,

aczimizi bağışla,

"içimizdeki beyinsizler yüzünden

bizi helak etme Allahım"

akıl ver bize Allahım,

feraset ver bize Allahım,

hepimize hidayet ver Allahım,

toprağımızı bereketli,

neslimizi iffetli,

nefsimizi izzetli,

idarecilerimizi hepimizden faziletli kıl Allahım..

Peyami Bayram

6 Haziran 2020

Arnavutköy, İstanbul