“Kitabı okuyup durduğunuz halde kendinizi unutur da başkalarına mı iyiliği emredersiniz? Düşünmez misiniz?”

“Kitabı okuyup durduğunuz halde kendinizi unutur da başkalarına mı iyiliği emredersiniz? Düşünmez misiniz?” (Bakara- 44) 

konuşuyoruz doludizgin ardımıza bakmadan,

ne bıraktık geride umursamadan,

bitmeyecek bir yol gibi yürüdükçe düşünmeden

önümüze ne çıkar ileride bilmeden..

sigortasız çalışan işçilerin yırtık pabuçları,

göçmenlerin dilenci çocukları

yalaka bir iktidar yosmasının şen kahkahalarına kurban gider..

umutsuz işsizlerin banka hacizleri çocuklarının süt parasına uzanırken

patronların cilalı ayakkabıları Ankara koridorlarında gıcırdar..

öğle namazını müteakip cenazesi kılınan şehidin

bayrağa sarılı tabutundan süzülen bir annenin gözyaşları 

hangi generalin apoletindeki yıldızları ıslatır?

ya da hangi bakanın makam aracında ısınır şehidin boynu bükük yetimi?

okullara her gün yeni bir şeyler öğrenmek için koşmayı çoktan bıraktı

çoktan seçmeli bir hayata adapte etmeye çalıştığımız yeni nesil..

hazreti internetin kutsal bilgi kaynağı  

herkes için her konuda daima hazır ve nazır,

kime lazım ki büyüklerin bilgi ve tecrübesi?

nasılsa herkes akşam televizyonun karşısına geçip 

alıyor kanalizasyondan payına düşen günlük dozunu..

boş verin siz yangında ölen küçük çocukları

yeryüzünde onlar kadar masum ne kaldı?

hepimizin keyfi yerinde,

her yanımız ateş çemberi içinde 

bizde cümbüş bir başka şenlikli.

haydi aldatmayalım birbirimizi;

ne birimiz ötekinden daha fedakar, 

ne de beriki daha diğerkam.

hangi eğriyi düzeltmek için nasır tuttu ellerimiz?

ne zaman göz yaşlarımız suladı umut bahçelerini 

merhamet selleriyle?

bir felaket varsa 

o da masum çocukların biteviye tüketilen istikbaldeki sevinçleridir.

utanmadan unutacaksak

bari unutmadan utansak

ya da ebediyen unutulsak bir kuytuda...

Peyami Bayram

02/12/2016

İstanbul