Peyami Bayram

hayat bu; yaşanıyor işte ya pislik içinde bir böcek ya da mis kokulu nadide bir çiçek sebeb-i hikmeti elimde: tuttuğum işte.. ne ben başladım, ne de ben bitirebilirim.. kudret kaleminin yazdığını ben nereden bilebilirim.. vardır benim de günahlarım; kimi aniden çıktı karşıma; cazibedar bir edayla, kimi benim sırlı odalarım; bazen firar edip içine dalarım. bazı zaman tufan, kar olur ben yine baharı ararım.. ben her şeyi hayra yorarım; yolda karşılaştığım manzarayı, içinden geçtiğim her olayı, ardımda bıraktığım bir yarayı; bilemem müsebbibi kimdir dargınlıkların, kardeş kavgalarının, amele sofrasındaki yavan aşın, açlığın, yoksulluğun, savaşın.. amenna ve saddakna; bilirim  ve ilahi emre uyarım; daima çalışırım, varsa iki elim ve bir de başım.. ne gelirse başıma; bendendir, ilahi yazgı deyip geçmem, her birine ibretle bakarım, vicdan pınarında ellerimi yıkarım, sonra, sonra o içten nazarım, ve seslenir kalbim; mazlumun gözyaşında, mağrurun dik kaşında, ya varsa benim de payım? eyvah...

Başladığımız her işe bitirilmesinin neticesinde bir beklentimiz olduğu için başlarız. Bilgi, beceri, meslek veya diploma edinmek için eğitim alır ya da öğrenim görür;  muhtelif ihtiyaçlar için gerekli parayı kazanmak maksadıyla ücretli bir işte çalışır veya ticaret yapar;  çeşitli mahsuller elde etmek için bağ, bahçe, tarla işleri ile uğraşır;  hastalığa şifa bulmak için hastaneye gider;  ziyaret, dinlenmek ve eğlenmek için seyahat eder;  mutlu bir yuva kurmak ve çocuk sahibi olmak için evleniriz.  Yani ne yaparsak yapalım o işin sonucunda bir şey elde etmek maksadıyla başlarız.  Herhangi bir işe başlamadan önce kimi insan inceden inceye bir çok plan, program ve hesap yapar, kimisi de tabiri caizse bodoslama girer işin içine. Her iki durumda da bir beklenti vardır elbette neticeden. Çok hesap edenin mi beklentisi ve/veya kazancı daha çok olur, yoksa diğerinin mi bu bilinmez. Kimin nasıl başladığı ve bitirdiğinden ziyade insanın elinde ne kaldığına baka...