KARGAŞA ORTAMI VE BİZ..
"Ey, bu toprakta birer na'ş-i perişan bırakıp
Yükselen, mevkib-i ervah! Sakın arza bakıp
Sanmayın: şevk-i şehadetle coşan bir kan var...
Bizde leşten daha hissiz, daha kokmuş can var!
Bakmayın, hem tükürün çehre-i murdarımıza!
Tükürün: belki biraz duygu gelir arımıza!
Tükürün cebhe-i lakaydine Şarkın, tükürün!
Kuşkulansın, görelim, gayreti halkın, tükürün!
Tükürün, milleti alçakça vuran darbelere!
Tükürün onlara alkış dağıtan kahbelere!
Tükürün Ehl-i Salibin o hayasız yüzüne!
Tükürün onların asla güvenilmez sözüne!
Medeniyyet denilen maskara mahluku görün:
Tükürün maskeli vicdanına asrın, tükürün!"
Son günlerde yaşadığımız süreç tam anlamıyla kaos yani kargaşa ortamıdır maalesef.
Bu tür kargaşa ortamları çoğu zaman bir geçiş sürecidir.
Süreci iyi analiz etmek de her babayiğidin harcı değildir.
Zaten genellikle kaosu üretenler sonuçlarını da planlamış olduklarından süreci de onlar idare ederler.
Bunun dışındakiler ise sadece izlemekle kalmaz çoğu kere bilerek ya da bilmeyerek kaostan karlı çıkacak olanların ekmeğine yağ sürerler.
Aklı başında insanların bugünden çok yarını düşünmeleri gerekir. Gel gelelim böyleleri tarihin en eski çağlarından beri hep azınlıkta kalmışlardır. Aklını kullanmayan, duygusallıkla hareket eden çoğunluğu ise maalesef her türlü menfaat şebekeleri kendi ikbal ve istikballerini güvenceye almak için kullanagelmişlerdir.
Tarihin miladi 2015 senesinde Türkiye'de yaşayan insanların da bu genel durumdan bir farkı yok.
Olan biteni tam olarak anlayabilen insan sayısından çok bu meselenin aslı nedir diye kafa yoran var mı ona bakmak lazım önce.
Bir takım "tuzu kurular" vardır.
Onlar ortamın gerilmesi, şiddetin artması ve masumların ölmesini çok güzel malzeme yaparak sözde lanet yağdırıp gözyaşı dökerler.
Fakat gerçekte onlar hep kazananla birlikte kazanırlar. Çünkü bir dünya yansa onların bir kalbur samanı yanmaz!
Bazı "ayarsızlar" vardır; onlar da nerede duracağını bilmez, sözde her yana ateş püskürür.
Lakin cürmü kadar ateş yakmaz.
Cahilin kafasını karıştırmaktan başka bir işe de yaramazlar!
Bir de "bağrı yanıklar" vardır.
Bunlar kargaşanın gerçek mağduru olanlardır.
Her yangında yanan, her depremde yıkılan ve her rüzgarda devrilen hep onlardır.
Aslında "bağrı yanıklar" da dahil hiç kimse masum değil.
Yine de çoğunluğu teşkil eden ve asıl ve fiilen mağdur oldukları için ve bu tür kargaşa ortamlarından daima zararla çıktıkları için "bağrı yanık" insanların bir an önce akl-ı selimle düşünmeleri ya da akl-ı selime kulak vermeleri gerekir.
İstiklal şairimiz merhum Mehmet Akif ERSOY bundan tam 102 yıl önce, miladi 1913 senesinde, Balkan Harbi sürerken aynı feryadı dile getiriyordu. Balkanlarda büyük kayıplar verdik, ardından Sarıkamış, Yemen, Hicaz, Çanakkale ve daha pek çok cephede aynı durum. Sonunda zar zor Anadolu topraklarında tutunabildik de Türkiye Cumhuriyeti'ni kurabildik.
Şimdi Orta Doğu'da sınırlar yeniden çiziliyor ve egemenlik alanları yeni dünya düzenine göre ayarlanıyor.
Ya bu düzende pasif kalıp biçilen role rıza gösteririz ve etrafımızdaki ülke bozuntuları gibi pespaye oluruz veya kendi huzur ve düzenimiz için zihnimizi yorar, emek verir var oluruz.
Peyami Bayram
İstanbul, 20/08/2015
İşte sana, onların kendi yolsuzlukları yüzünden ıpıssız kalan yurtları!..”
(Kur’an, Neml, 52)
Geçenler varsa İslâm´ın şu çiğnenmiş diyârından
Şu yüz binlerce yurdun kanlı, ziyaretçisiz mezârından;
"Ey, bu toprakta birer na'ş-i perişan bırakıp
Yükselen, mevkib-i ervah! Sakın arza bakıp
Sanmayın: şevk-i şehadetle coşan bir kan var...
Bizde leşten daha hissiz, daha kokmuş can var!
Bakmayın, hem tükürün çehre-i murdarımıza!
Tükürün: belki biraz duygu gelir arımıza!
Tükürün cebhe-i lakaydine Şarkın, tükürün!
Kuşkulansın, görelim, gayreti halkın, tükürün!
Tükürün, milleti alçakça vuran darbelere!
Tükürün onlara alkış dağıtan kahbelere!
Tükürün Ehl-i Salibin o hayasız yüzüne!
Tükürün onların asla güvenilmez sözüne!
Medeniyyet denilen maskara mahluku görün:
Tükürün maskeli vicdanına asrın, tükürün!"
Son günlerde yaşadığımız süreç tam anlamıyla kaos yani kargaşa ortamıdır maalesef.
Bu tür kargaşa ortamları çoğu zaman bir geçiş sürecidir.
Süreci iyi analiz etmek de her babayiğidin harcı değildir.
Zaten genellikle kaosu üretenler sonuçlarını da planlamış olduklarından süreci de onlar idare ederler.
Bunun dışındakiler ise sadece izlemekle kalmaz çoğu kere bilerek ya da bilmeyerek kaostan karlı çıkacak olanların ekmeğine yağ sürerler.
Aklı başında insanların bugünden çok yarını düşünmeleri gerekir. Gel gelelim böyleleri tarihin en eski çağlarından beri hep azınlıkta kalmışlardır. Aklını kullanmayan, duygusallıkla hareket eden çoğunluğu ise maalesef her türlü menfaat şebekeleri kendi ikbal ve istikballerini güvenceye almak için kullanagelmişlerdir.
Tarihin miladi 2015 senesinde Türkiye'de yaşayan insanların da bu genel durumdan bir farkı yok.
Olan biteni tam olarak anlayabilen insan sayısından çok bu meselenin aslı nedir diye kafa yoran var mı ona bakmak lazım önce.
Bir takım "tuzu kurular" vardır.
Onlar ortamın gerilmesi, şiddetin artması ve masumların ölmesini çok güzel malzeme yaparak sözde lanet yağdırıp gözyaşı dökerler.
Fakat gerçekte onlar hep kazananla birlikte kazanırlar. Çünkü bir dünya yansa onların bir kalbur samanı yanmaz!
Bazı "ayarsızlar" vardır; onlar da nerede duracağını bilmez, sözde her yana ateş püskürür.
Lakin cürmü kadar ateş yakmaz.
Cahilin kafasını karıştırmaktan başka bir işe de yaramazlar!
Bir de "bağrı yanıklar" vardır.
Bunlar kargaşanın gerçek mağduru olanlardır.
Her yangında yanan, her depremde yıkılan ve her rüzgarda devrilen hep onlardır.
Aslında "bağrı yanıklar" da dahil hiç kimse masum değil.
Yine de çoğunluğu teşkil eden ve asıl ve fiilen mağdur oldukları için ve bu tür kargaşa ortamlarından daima zararla çıktıkları için "bağrı yanık" insanların bir an önce akl-ı selimle düşünmeleri ya da akl-ı selime kulak vermeleri gerekir.
İstiklal şairimiz merhum Mehmet Akif ERSOY bundan tam 102 yıl önce, miladi 1913 senesinde, Balkan Harbi sürerken aynı feryadı dile getiriyordu. Balkanlarda büyük kayıplar verdik, ardından Sarıkamış, Yemen, Hicaz, Çanakkale ve daha pek çok cephede aynı durum. Sonunda zar zor Anadolu topraklarında tutunabildik de Türkiye Cumhuriyeti'ni kurabildik.
Şimdi Orta Doğu'da sınırlar yeniden çiziliyor ve egemenlik alanları yeni dünya düzenine göre ayarlanıyor.
Ya bu düzende pasif kalıp biçilen role rıza gösteririz ve etrafımızdaki ülke bozuntuları gibi pespaye oluruz veya kendi huzur ve düzenimiz için zihnimizi yorar, emek verir var oluruz.
Peyami Bayram
İstanbul, 20/08/2015
İşte sana, onların kendi yolsuzlukları yüzünden ıpıssız kalan yurtları!..”
(Kur’an, Neml, 52)
Geçenler varsa İslamın şu çiğnenmiş diyarından;
Şu yüz binlerce yurdun kanlı, zâirsiz mezarından;
Yürekler parçalar bir nevha dinler rehgüzârından.
Bu matem, kim bilir, kaç münkesir kalbin gubarından
Hurûş etmekte, son ümmidinin son inkisarından?
Evet, son inkisarından ki yoktur cebrin imkanı;
Batıp gitmiş nazarlar beklemekten fecr-i nazanı!
Nasıl, ey yolcu, bin lanet gelip etmez ki vicdanı;
Dudaklar, çak çak olmuş, içerken zehr-i hüsranı,
Uzaktan baktı?koşmak nerde!?milyonlarca yârânı.
.......................
Gitme ey yolcu, beraber oturup, ağlaşalım;
Elemim bir yüreğin karı değil, paylaşalım!
Ne yapıp ye'simi kahreyliyeyim, bilmem ki?
Öyle dehşetli muhitimde dönen matem ki!..
Ah! Karşımda vatan namına bir kabristan
Yatıyor şimdi... Nasıl yerlere geçmez insan?
Şu mezarlar ki uzanmış gidiyor, ey yolcu,
Nereden başladı yükselmeye, bak, nerde ucu!
Bu ne hicran-ı müebbed, bu ne husran-ı mübin...
Ezilir rüh-i sema, parçalanır kalb-i zemin!
Azıcık kurcala toprakları, seyret ne çıkar:
Dipçik altında ezilmiş, paralanmış kafalar!
Bereden reng-i hüviyetleri uçmuş yüzler!
Kim bilir hangi şenaatle oyulmuş gözler!
"Medeniyet" denilen vahşete lanetler eder
Ey, bu toprakta birer na'ş-i perişan bırakıp
Yükselen, mevkib-i ervah! Sakın arza bakıp
Sanmayın: şevk-i şehadetle coşan bir kan var...
Bizde leşten daha hissiz, daha kokmuş can var!
Bakmayın, hem tükürün çehre-i murdarımıza!
Tükürün: belki biraz duygu gelir arımıza!
Tükürün cebhe-i lakaydine Şarkın, tükürün!
Kuşkulansın, görelim, gayreti halkın, tükürün!
Tükürün, milleti alçakça vuran darbelere!
Tükürün onlara alkış dağıtan kahbelere!
Tükürün Ehl-i Salibin o hayasız yüzüne!
Tükürün onların asla güvenilmez sözüne!
Medeniyyet denilen maskara mahluku görün:
Tükürün maskeli vicdanına asrın, tükürün!
..................
Hele i'lanı zamanında şu mel'un harbin,
"Bize efkar-ı umumiyyesi lazım Garbin;
O da Allahı bırakmakla olur" herzesini
Halka iman gibi telkin ile, dinin sesini
Susturan abdalın idrakine bol bol tükürün!...
Yine hicran ile çılgınlığım üstümde bugün...
Bana vahdet gibi bir yar-ı müsaid lazım!
Artık ey yolcu bırak Beni, yalnız ağlıyayım!
Bugünkü dilde;
Şu yüz binlerce yurdun kanlı, zâirsiz mezarından;
Yürekler parçalar bir nevha dinler rehgüzârından.
Bu matem, kim bilir, kaç münkesir kalbin gubarından
Hurûş etmekte, son ümmidinin son inkisarından?
Evet, son inkisarından ki yoktur cebrin imkanı;
Batıp gitmiş nazarlar beklemekten fecr-i nazanı!
Nasıl, ey yolcu, bin lanet gelip etmez ki vicdanı;
Dudaklar, çak çak olmuş, içerken zehr-i hüsranı,
Uzaktan baktı?koşmak nerde!?milyonlarca yârânı.
.......................
Gitme ey yolcu, beraber oturup, ağlaşalım;
Elemim bir yüreğin karı değil, paylaşalım!
Ne yapıp ye'simi kahreyliyeyim, bilmem ki?
Öyle dehşetli muhitimde dönen matem ki!..
Ah! Karşımda vatan namına bir kabristan
Yatıyor şimdi... Nasıl yerlere geçmez insan?
Şu mezarlar ki uzanmış gidiyor, ey yolcu,
Nereden başladı yükselmeye, bak, nerde ucu!
Bu ne hicran-ı müebbed, bu ne husran-ı mübin...
Ezilir rüh-i sema, parçalanır kalb-i zemin!
Azıcık kurcala toprakları, seyret ne çıkar:
Dipçik altında ezilmiş, paralanmış kafalar!
Bereden reng-i hüviyetleri uçmuş yüzler!
Kim bilir hangi şenaatle oyulmuş gözler!
"Medeniyet" denilen vahşete lanetler eder
Ey, bu toprakta birer na'ş-i perişan bırakıp
Yükselen, mevkib-i ervah! Sakın arza bakıp
Sanmayın: şevk-i şehadetle coşan bir kan var...
Bizde leşten daha hissiz, daha kokmuş can var!
Bakmayın, hem tükürün çehre-i murdarımıza!
Tükürün: belki biraz duygu gelir arımıza!
Tükürün cebhe-i lakaydine Şarkın, tükürün!
Kuşkulansın, görelim, gayreti halkın, tükürün!
Tükürün, milleti alçakça vuran darbelere!
Tükürün onlara alkış dağıtan kahbelere!
Tükürün Ehl-i Salibin o hayasız yüzüne!
Tükürün onların asla güvenilmez sözüne!
Medeniyyet denilen maskara mahluku görün:
Tükürün maskeli vicdanına asrın, tükürün!
..................
Hele i'lanı zamanında şu mel'un harbin,
"Bize efkar-ı umumiyyesi lazım Garbin;
O da Allahı bırakmakla olur" herzesini
Halka iman gibi telkin ile, dinin sesini
Susturan abdalın idrakine bol bol tükürün!...
Yine hicran ile çılgınlığım üstümde bugün...
Bana vahdet gibi bir yar-ı müsaid lazım!
Artık ey yolcu bırak Beni, yalnız ağlıyayım!
Bugünkü dilde;
Geçenler varsa İslâm´ın şu çiğnenmiş diyârından
Şu yüz binlerce yurdun kanlı, ziyaretçisiz mezârından;
Yürekler parçalar bir üfleyiş dinler yol güzergahından.
Bu matem, kim bilir, kaç kırık kalbin gubarından (tozlarından)
Coşup taşmakta, son ümidinin son inkisârından? (kırılışından)
Evet,son kırılışından ki yoktur Zorlayabilme imkânı;
Bakışlar bekleye bekleye tükenmiş, doğmakta nazlanan tan aydınlığını!
Ey yolcu, nasıl bin lanet gelip ezmez ki vicdanı;
Dudaklar yer yer parçalanmış, içerken acı ve yokluk zehrini,
Koşmak bir yana, sade uzaktan baktı dost sanılan milyonlarca kişi.
Bu ıssız yuvalar bir zaman candan değerliydi;
Bu damlar böyle baykuş seslerinden çın çın ötmezdi;
Şu kurbağalar seken vadide, ceylanlar koşup gezdi;
Şu coşmuş, ağlayan ırmak ne gülen gölgeler sezdi;
Fakat bütün geçmişi bir tufan hep boğdu, hep ezdi!
Vefasız yurt! Öz evladın için olsun, vefa yok mu?
Neden kalbin kararmış? Bin ocaktan bir ışık yok mu?
Allah'ım, kimsesizlikten bunaldım, bir dost yok mu?
Vatansız, evsiz barksız bir garibim... Sığınacak yer yok mu?
Bütün yokluk mu her yer? Bari bir "Yok!" diyen ses yok mu?
Gitme ey yolcu, beraber oturup ağlaşalım;
Elemim bir yüreğin kaldıracağı yük değil, paylaşalım:
Ne yapıp da ümitsizliğimi yok edeyim bilmem ki?
Öyle korkunç çevremde dönen matem ki!...
Ah! Karşımda vatan namına bir kabristan
Yatıyor şimdi... Nasıl yerlere geçmez insan?
Şu mezarlar ki uzanmış gidiyor, ey yolcu,
Nereden başladı yükselmeye, bak, nerde ucu!
Bu ne sonsuz ayrılık, bu ne apaçık bir acı...
Ezilir göğün ruhu, parçalanır yerin kalbi!
Azıcık kurcala topraklan, bak ne çıkar:
Dipçik altında ezilmiş, parçalanmış kafalar!
Bereden kimliğinin rengi kaybolmuş yüzler!
Kim bilir hangi rezillikle oyulmuş gözler!
"Medeniyet" denilen vahşete lanetler eder,
Tek parça haline gelmiş sırıtan dişler!
Süngülenmiş, kanı donmuş nice binlerce beden!
Nice başlar, nice kollar ki ayrı bedeninden
Alınıp parçalanan çocuklar, beşiğinden;
Sonra bunca hayat, namusu yüzünden kurban edilen!
Bembeyaz saçları katranlara batmış dedeler!
Göğsü baltayla kesilmiş memesiz anneler!
Teki binlerce kesik gövdeye ait kümeler:
Saç, kulak, el, çene, parmak... Bütün insan yığınları!
Bakalım, yavrusu uğrar mı, deyip, karnından,
Canavarlar gibi şişlerde kızarmış nice can!
İşte bunlar o felakete uğramışlardır ki, düşün,
Kurumuş ot gibi doğrandı bıçaklarla bütün!
Müslümanlıkları zavallıların öyle büyük
Bir cinayet ki: Cezalar ona nisbetle küçük!
Ey, bu toprakta birer parçalanmış ceset bırakıp,
Yükselen ruhlar kafilesi! Sakın yeryüzüne bakıp;
Sanmayın: Şevk-ı şehâdetle coşan bir kan var...
Bizde leşten daha hissiz, daha kokmuş can var...
Bakmayın, hem tükürün murdar çehremize!
Tükürün:Belki biraz can gelir utanma duygumuza!
Tükürün kaygısız yüzüne Doğu'nun, tükürün!
Canlansın, görelim, gayreti halkın, tükürün!
Tükürün milleti alçakça vuran darbelere!
Tükürün onlara alkış dağıtan kahpelere!
Tükürün Haçlılar'ın o utanmaz yüzüne!
Tükürün onların asla güvenilmez sözüne!
Medeniyet denilen maskara mahlûku görün:
Tükürün maskeli vicdanına asrın, tükürün!
Hele ilânı zamanında şu lanet olası savaşın,
Bize kamuoyu desteği lazımdır Batı'nın;
O da Allah'ı bırakmakla olur saçmalığını,
Halka iman gibi aşılayarak, dinin sesini
Susturan aptalın anlayışına bol bol tükürün!..
Yine ayrılık acısıyla çılgınlığım üstümde bugün...
Bana vahdet gibi ruhuma uygun bir dost lazım!
Artık ey yolcu bırak... Ben yalnız ağlayayım!
Yorumlar
Yorum Gönder
Lütfen yorumlarınızda isminizi belirtiniz. Teşekkürler.