Peyami Bayram

Hayatta her daim çıkmaz karşımıza pek kıymetli bir insan, Bilemeyiz yaşadığımız hangi hal hayırlı bir zaman, Ömürde bir defa yaşanır kıymeti çok olan bir an.. Bu sebeptendir; Her olayı hayır, Her geleni Hızır, Her geceyi Kadir bilmeli insan.. Huzur arıyorsan ey dost, Boş işlerden uzaklaş, Sadece Hakk’a dayan, Rabbine yaklaş.. Peyami Bayram 26 Ramazan 1445 5 Nisan 2024

Nice güzellikler vermiş     yüce Yaratan, Şükürsüz sızlanır önemsiz bir yaradan, Mevlaya dönenin gönlü huzuru bulur; Dünyanın tüm dertleri çekilir aradan.. Arının bal yaptığı çiçekteki özden, Bakışı içini ferahlatan gözden, Nereye baksa Rabbinin izini bulur; Arayanadır hidayet ilahi sözden.. Duymaz olur artık kulağın kem sözleri, Hem silinir gözünden haramın izleri, Hakka yürüyen kalp sonsuz bir şifa bulur; Sabrın sinesinde biter gül filizleri.. Peyami Bayram 22 Mart 2024 Arnavutköy, İstanbul 

Türkiye Cumhuriyeti'nde 100 yıldır taşlar bir türlü yerine oturamıyor. Şimdi Nevzat Tandoğan’ın ismini bile bilmez çoğu kimse. Oysa 1929’da milletvekilliğinden istifa etmesinin ardından valilik makamında intihar ettiği 1946 yılına kadar aralıksız olarak tam 17 yıl başkent Ankara’nın hem valisi, hem belediye başkanı ve hem de CHP il başkanı olarak çok kudretli bir isimdi. Onun görev yaptığı yıllarda Ankara’nın özellikle Çankaya Köşkü’ne çıkan Atatürk Bulvarı başta olmak üzere ana caddelerine köylü kıyafetleri ile girilmesi yasaktı. Kim bilir belki o zamanlardan kalma bir yasak mıdır, bizim yaşadığımız yıllarda da Kızılay ve civarına erbaş ve erlerin girmesi yasaktı.  Böyle garip yasaklar olur muymuş diyebilir gençler ama oldu bütün bunlar.  Daha neler mi oldu? Başörtüsü ile üniversiteye girmek, memur olmak, subay/astsubay eşi olmak yasaktı bir zamanlar. Hatta oğlunun askerlik yemin törenine başörtülü anneler, eşler, bacılar ile sakallı babalar, dedeler alınmadı bir dönemde. Ne haz

  Büyük şehirlerde yaşayan insanlar olarak sık sık şu konularda ya dostlarla dertleşir ya da kendi kendimize yakınır dururuz; - şehrin yoğunluğu,  - kalabalığın boğuculuğu,  - trafiğin çekilmezliği,  - temel yaşam giderlerinin pahalı olması,  - insan ilişkilerinin az, mekanik ve çoğu zaman sahte olması, - çevre kirliliği, - eğitim ve sağlık hizmetlerinin kişi başına düşen kısmının aşırı yetersizliği, - yeşile, doğaya hasret kalma. Bu sorunları ne çözebiliriz ne de şehri terk edebiliriz. Korkarım bu acınası halde ölüp gideceğiz. Bakın, Cenab-ı Allah İsrailoğulları'nı Mısır'da firavun zulmünden kurtardı, Kızıldeniz'i yardı ve ardısıra onları takip eden firavun ordusunu denizde boğdu. Çölde onlara bulutlarla gölgelik yaptı, gökten bıldırcın ve kudret helvası gibi nimetler verdi ve onlar bunca kurtuluş, mucize ve nimetleri bilfiil yaşadıkları halde daha neler neler istediler ve Hz. Musa'nın onlara cevabı ne olmuş işte o ayetler; "Hani siz, “Ey Mûsâ! Biz bir tek yiyecek

Elindeki imkanları ve kaynakları en uygun şekilde kullanabilmek için gerekli olan sadece diploma, zeka veya tecrübe değil.  Belki bunların hepsinin de gerekli olduğu durumlar olabilir. Ama günümüzde sadece diplomaya yönlendirilen gençlerin çok dikkat etmeleri gerekir ki; diploma her şey değildir.  Diploma bir durum belgesidir. Yani diploma; bir süreliğine, bir eğitim/öğretim kurumuna devam etmiş ve müfredattaki dersleri başarıyla tamamlamış olmayı ifade eder. Hele de günümüzde bu kadar çok diplomalının olduğu bir vasatta kıymet ifade eden şeyin tek başına diploma olmadığını o diplomayı eline alıp iş atamaya koyulan kimseler görmektedir.  Gerçek hayattan fiilî çaba ve tecrübelerle alınan diploma ise olgunluk, özgünlük ve yüksek başarıya işaret eder, hakikî özgüveni de ancak bu verir insana.  Peyami Bayram 31 Ocak 2024 Arnavutköy, İstanbul 

Bizim çocukluğumuz 1970lerin Türkiye’sinde geçti. Biz memur olan babamızın bizleri okutabilmek için vazife yaptığı başkent Ankara’da kömür sobasının etrafında ısınmaya çalışarak geçiriyorduk kış aylarını. Yazları gittiğimiz Kayseri Bünyan’daki köyümüzde ise elektrik yoktu seksenlere kadar. Gerçi Ankara’da da çok sık elektrik kesilirdi ama en azından elektrik şebekesi vardı. Telefon mahallede bir kaç evde olurdu. Dükkanların bile pek çoğunda telefon olmazdı.   Dedemlerin zamanında radyo yayınları başlamış ve gazetenin ulaşamadığı yerler için önemli bir iletişim ve eğlence aracı olmuş. Yetmişli yıllarda ise televizyon hayatımıza girdi. Siyah beyaz, tüplü, uzaktan kumandası olmayan, sadece tek bir kanalı(TRT) olan, öyle ki televizyon cihazının üzerindeki diğer kanal tuşlarının ne işe yaradığını bilmediğimiz, evlerin baş köşesine konulan, üzerine danteller örtülen, bazen de vazo konulan bir cihazdı. Akşama doğru İstiklâl Marşı ile yayına başlamasını herkesin sabırsızlıkla beklediği televiz